U zarania historii filmu proces montażu polegał przede wszystkim na cięciu i przestawianiu rolek taśmy filmowej, co powszechnie określa się mianem "cięcia i sklejania". Filmowcy ręcznie łączyli kawałki filmu, aby tworzyć nowe ujęcia, co było żmudnym procesem wymagającym precyzji i kreatywności. Ta ręczna technika położyła podwaliny pod rozwój bardziej wyrafinowanych metod montażu. Jednym z pierwszych godnych uwagi zastosowań cięcia filmowego był "Wielki napad na pociąg" (1903) Edwina S. Portera, w którym zastosowano szczegółową narrację i zaawansowane techniki montażu jak na swoje czasy. Film ten stanowił znaczący krok naprzód w zakresie złożoności narracji i wyrafinowania montażu, pokazując potencjał cięcia filmowego w celu ulepszenia opowiadania historii. Wraz z ewolucją przemysłu filmowego ewoluowała także technologia wykorzystywana w montażu. Pod koniec XIX i na początku XX wieku pionierzy tacy jak Georges Méliès eksperymentowali z cięciem i łączeniem w celu tworzenia efektów specjalnych i płynnych przejść. Praca Mélièsa w filmie "Podróż na Księżyc" (1902) zawierała wczesne techniki montażu, takie jak przeskoki i przejścia, które do dziś pozostają podstawą montażu filmowego. Wynalezienie kamer filmowych i pierwsze publiczne pokazy filmów pod koniec XIX wieku przez takie postacie jak bracia Lumière i Thomas Edison dodatkowo pobudziły rozwój technik cięcia filmowego. Wczesne filmy były proste, ale przełomowe, często przedstawiając codzienne sceny, które urzekały widzów nowością ruchomych obrazów. W tej erze montażyści używali podstawowych narzędzi, takich jak nożyczki i klej, do ręcznego cięcia i łączenia taśm filmowych. Pomimo braku pomocy cyfrowych, ci pierwsi montażyści położyli kluczowe podwaliny pod opowiadanie historii w filmie, stosując techniki takie jak montaż równoległy w celu budowania napięcia i złożoności narracji. Wraz z rozwojem technologii filmowej, zapotrzebowanie na bardziej wydajne i precyzyjne metody cięcia doprowadziło do opracowania maszyn do cięcia filmów. Maszyny te charakteryzowały się różnymi rozwiązaniami technicznymi, takimi jak urządzenia zaciskowe, wózki na łożyskach kulkowych i wielofunkcyjne noże tnące, zaprojektowane w celu poprawy dokładności i wydajności procesu montażu. Obecnie cyfrowy montaż w dużej mierze zastąpił ręczne cięcie filmów, umożliwiając montażystom łatwe cięcie między ujęciami poprzez przeciąganie i upuszczanie klipów na osi czasu. Ta cyfrowa rewolucja znacznie usprawniła proces montażu, czyniąc go bardziej dostępnym i mniej pracochłonnym, przy jednoczesnym zachowaniu kreatywnego potencjału, który przewidzieli pionierzy cięcia filmów.